“Mijn schoonzoon wil zelf de kist voor mijn man maken, kan dat bij jou?” Dit was één van de vragen die Brenda me stelde in ons eerste gesprek. Haar vraag was eigenlijk wat groter, ze wilde weten of ze hun eigen wensen konden uitvoeren en of ik de totaalregie kon nemen. En dat was precies wat ik heel graag wilde, ervoor zorgen dat zij het afscheid helemaal konden vormgeven zoals ze wilden. Eerder had ze al contact gehad met een andere uitvaartondernemer, maar die wilde liever niet dat ze zelf de kist maakten.
De dochter en schoonzoon wisten precies wat wel en niet kon, de kist werd perfect. De afmetingen en materialen zijn afgestemd met het crematorium en de planning en levering klopten ook precies. Het werd een van de meest persoonlijke kisten die ik ooit had gezien.
De zoon van de overleden man heeft zelf de kaart vormgegeven. Hij had de mooiste foto uitgezocht, een eigen afbeelding aan de binnenkant geplaatst en de teksten hebben ze met elkaar bedacht. Na wat afstemming over de inhoud had de rouwwerkdrukker de kaarten binnen een paar uur klaar, zodat ze snel verzonden konden worden. Ook ontwierp hij een ‘memory-card’, een extra kaartje waarop de ontvanger een herinnering aan de overledene op in kon vullen en aan de nabestaanden kon geven.
Ondanks de korte tijd tussen overlijden en de dag van de uitvaart, hebben we in alles de meest persoonlijke keuzes kunnen maken. Brenda vertelde me, dat haar man de laatste jaren ziek was en wist dat hij niet meer beter zou worden. Ondanks deze wetenschap, hebben ze samen continu gezocht naar lichtpuntjes. Ze bleven positief in het leven staan en zochten bewust naar die dingen, die hun dag net wat mooier konden maken. Al snel wist zij dan ook, dat lichtpuntjes een onderdeel van de afscheidsdienst moesten worden. We hebben daarom alle gasten een kaarsje gegeven bij binnenkomst, die ze naast de zelfgemaakte kist konden plaatsen. Met 130-140 aanwezigen duurt dit wel even, maar juist dit was zo mooi. Op de achtergrond klonk de juiste muziek en we vertoonden foto’s op het scherm. Toen iedereen zat was een zee van lichtjes te zien, met elkaar hadden ze zijn leven nog één keer in het licht gezet, hem een laatste lichtpuntje meegegeven.
Eén van de lichtpuntjes tijdens de ziekte, was de vondst van een happy-stone tijdens een vakantie. Dit is een steen die iemand heeft beschilderd, om een glimlach op het gezicht van de vinder te toveren. Als bedankje voor de komst naar de afscheidsdienst en als herinnering aan de overledene, kreeg iedereen een zelfgeschilderde steen mee naar huis. Ze konden deze koesteren, of ergens neerleggen om hier een ander mee te verrassen.
Al deze ingrediënten, zorgden voor een prachtige uitvaart, ik was dankbaar dat ik hier aan bij mocht dragen.
