Als het uitgangspunt is, dat een ‘memorabele uitvaart’ het collectief belang is, dan kan ik alle keuzes die ik in een voortraject maak tegen deze meetlat leggen. Het gaat niet om mij, niet om mijn voorkeuren of mijn smaak of mijn voorkeur voor locaties. Werken met een vaste kistenleverancier of uitvaartfotograaf kan daarom bijvoorbeeld niet. Alles is afhankelijk van wat past bij de overledene of de nabestaanden. Natuurlijk is een groot netwerk van veel leveranciers noodzakelijk om keuzes voor te leggen. Weten wie de beste is in zijn of haar vakgebied, wie de beste prijs-kwaliteit verhouding biedt en wie niet provisie-gedreven werkt. Daar sta ik voor, me dienstbaar opstellen, in elk moment van het uitvaarttraject.
Geen kist, maar een mand
Er is best een grote groep mensen, die bij een kist, een koude en harde associatie hebben. Het idee om zelf in zo’n kist te liggen, of daar je dierbare in te moeten (laten) leggen, kan veel weerstand oproepen. Helemaal niet gek, je omringt je graag met mooie en aansprekende spullen, ook bij het einde kan dat zo zijn.
